Bujak sportowy to realizacja idei Waldemara Marka Ksiondy ze Szczecina na zbudowanie roweru beznapędowego z wygodnym fotelem. Teoretycznie po nabraniu prędkości, wystarczy skłonić od czasu rękę lub nogę, aby jechać. Aby poruszać się tym wehikułem potrzebne jest równe, poziome podłoże i osobista odporność na wirowanie ciała. Jednak gdy ograniczy się jazdę do ćwiczeń np. na sali gimnastycznej, urządzenie jest bardziej łagodne w eksploatacji.
Początkujący mogą się bujać w granicach 180 st. (z zachowaniem równowagi), średnio zaawansowani mogą robić pojedyńcze obroty w przód i w tył, pokonywać zakręty, jeździć w przechyle na jednej mikrooponie. Poprzeczka boczna z amortyzatorem chroni przed upadkiem. Amator takiej przejażdżki przypinany jest paskiem w okolicy ud.
Bujak sportowy zbudowany jest z cienkościennych rur stalowych, drewna klejonego (bieżnia), laminatu epoksydowo-szklanego. Konstrukcja posiada własne demontowane podwozie, więc bujak może być holowany np. za rowerem.
Wymiary: wysokość 2 m, długość 2,1 m, szerokość bieżni 18 cm, szerokość fotela 50 cm.